Yves Velter
Yves Velter is een Belgische kunstenaar (Oostende, °67) gevestigd
in Oostende, België.
Voor de kunstschilder en beeldhouwer Yves Velter zijn existentiële vragen en de psychische problematiek die daarmee samenhangt, de kerninhoud van zijn artistieke productie. Zijn werken zijn aan elkaar geregen door een thematische rode draad. Yves Velter is gefascineerd door het individu en meer bepaald door de contemplatieve invalshoek, dat deel waarmee we vertrouwd zijn maar dat we niet kunnen vatten. De verstilde personages zijn gebaseerd op bestaande mensen die anoniem zijn gemaakt door ze gedeeltelijk te abstraheren in een tijdloze omgeving. Ze worden in situaties geplaatst waar ze een opening in de realiteit maken en zo de onmogelijkheid een antwoord te geven, doorbreken.
Yves Velter werkt aan een almaar groeiend oeuvre van vooral schilderijen en werken op papier, met een heel herkenbare, eigen stijl. Vanaf 1997 beeldt Velter steeds meer menselijke figuren af. De kunstenaar raakte gefascineerd door bijna onoplosbare vraagstukken en richtte zich op beschouwende vragen en de psychische problematiek die daarmee samenhangt. Daarom koos hij de titel ‘Serendipity’ (serendipiteit) voor zijn eerste solotentoonstelling in 1997 in het Museum voor Schone Kunsten in Oostende. Bij de uitgebreide opsomming van solo- en groepsexposities verspreid over België, kan men alsook het Kunstenfestival van Watou in 2016 rekenen, alsook het Stadsfestival Damme in 2019. Verscheidene kunstwerken van Velter maken ook deel uit van particuliere en openbare collecties in binnen- en buitenland.
Wat heeft de kunstenaar zelf te vertellen?
Luister naar Yves zijn verhaal:
Herzbild
Als kind verwonderde Yves Velter zich over het televisietoestel. Het scherm was voor hem een raam, waarachter effectief mensen zaten. Een mogelijke theorie. Het maakte hem nieuwsgierig, onrustig ook, een onrust die pas gesust werd toen hij de kast openmaakte en daar de elektronica vond. “Telkens als een onderzoeksobject geopend werd, ervoer ik een voldoening, een rust, dezelfde rust die je voelt als jezelf iets complex begrijpt of vertrouwen hebt in iemand die het voor je oplost, maar in deze situatie zonder de kennis te bezitten van het ontdekte. Zo werd dit gebaar, het openen, een metafoor voor het ervaren van die rust bij onbeantwoordbare vragen, als het ware een alternatief op het antwoord”.
Het vinden van rust met een onoplosbaar probleem passen we dagelijks tientallen malen toe. Onder de vorm van vertrouwen stellen, vinden we rust met medicatie die we innemen, zonder begrip van chemie; we laten de elektricien zijn gang gaan, zonder begrip te hebben van elektriciteit; we gaan naar de film omdat we vertrouwen hebben in de regisseur, enz.… Zo heeft hier ook het hart, dat symbool staat voor liefde en passie een scharnier, een klepje gekregen waardoor dit onmetelijk belangrijk en complex fenomeen tegelijkertijd ook symbool van rust en aanvaarding kan worden.
"Het is een jaarlijks terugkerend event waarbij we de ambitie hebben om dit project te laten groeien tot een begrip voor de hedendaagse kunstwereld."