Stefaan Van Biesen
Stefaan van Biesen is
een Belgische (Beveren, °53) multidisciplinaire kunstenaar gevestigd in
Beveren, België.
In het werk van Stefaan van Biesen is er een associatie ontstaan tussen denken, handelen en welzijn: ‘Hoe manifesteren onze gedachten zich via handelingen in onze omgeving en in hoeverre dragen ze bij aan ons welzijn?’. Een belangrijk deel van zijn artistieke en internationale activiteiten spendeert Van Biesen aan uitwisselingen en samenwerkingen met kunstenaars en wetenschappers uit verschillende disciplines. Hij wil hiermee het nomadische aspect van de renaissance kunstenaars actualiseren. Reizen dat gezien wordt als een laboratoria van denkbeelden: tekeningen, notities en andere artefacten die ontstaan uit ontmoetingen met anderen. In zijn werk verwijst Stefaan van Biesen naar het concept van ‘het lichaam als eenheidsmaat’: het gebruik van de zintuigen en het lichaam als instrument van kennis, ervaring, creativiteit.
Sinds 1990 bouwt
Stefaan Van Biesen aan een uitgebreid internationaal oeuvre van tekeningen,
ontwerpen, installaties, fotografie, video, soundscapes en performances die hij
toepasselijk ‘urban rituals’ noemt. Buiten de vele solotentoonstellingen
in België was het werk van van Biesen overal in Europa alsook USA, Brazilië en
China te bezichtigen.
In 2019 nam
van Biesen met ‘Art Science Exhibits’ (Berlijn), deel aan de Biënnale van Venetië, terwijl in
datzelfde jaar hij een artistiek onderzoek op vraag van zijn gemeente Beveren
rond de historische figuren Joos Vijd en Van Eyck, realiseerde. Stefaan
van Biesen is lid en medeoprichter van het internationale platform the Milena
Principle (2000), een internationaal onafhankelijk kunstplatform dat zich
onderscheidt door onconventionele manieren van kunst en hun invloedrijke
debatten.
Wat heeft de kunstenaar zelf te vertellen?
Luister naar Stefaan zijn verhaal:
Zwermer / Dovemansoren (II)
Een thema in het werk van Stefaan van Biesen poogt om op een metaforische wijze ons denken te plaatsen in onze relatie met de natuur en sociale context. Het artefact ‘Zwermer/Dovemansoren (II)’ verbergt een vreemd soort van ambiguïteit in zich door de verschillende associaties die het oproept. Het werk verwijst enerzijds naar een hedendaagse ecologische actualiteit waarbij je het werk kan lezen als een vreemd soort bijen-, of resonantiekorf, maar ook als een verzamelaar waaraan de toevallige passant zijn gedachten of bedenkingen toevertrouwt.
Bijen vervullen in een breder biodiversiteitverhaal een uiterst belangrijke functie van het bestuiven van landbouwgewassen, fruitteelten en wilde planten. Eeuwenlang was bekend dat bijen op een manier communiceren over voedsel, maar het was steeds een mysterie tot men ontdekte dat bijen laagfrequente geluiden uitzenden. De bewering dat de bijen geluid gebruiken om te communiceren viel in ‘dovemansoren’, aangezien de toen tegenwoordige overtuiging was dat bijen niet konden ‘horen’. Honingbijen produceren vele frequenties van trillingen en geluid die waardevolle informatie over of voor de kolonie opleveren.
"Het is een jaarlijks terugkerend event waarbij we de ambitie hebben om dit project te laten groeien tot een begrip voor de hedendaagse kunstwereld."